Bazen canımı gerçekten de çok sıkıyorsun, biliyormusun?
Bende istemiyorum ki böyle olmayı, yada bu kadar hata yapmayı. Durmadan her yaptığımı başıma kakıp, beni bu kadar küçük düşürmenden nefret ediyorum.
Beni bu kadar sıkmandan, bir yandan da yinede bu kadar değer vermenden bunaldım biliyormusun?
Bir dediğin bir dediğini tutmuyor. Bir gün yerin dibine sokarken, ertesi gün 'ilk göz ağrım' demene anlam veremiyorum.
Üzülüyorum bazen, senden nefret ediyorum.
Sonra bakıyorum yüzüne gözlerim doluyor, içim acıyor. Seni seviyorum.
Ve biliyormusun, gittikçe sana benziyorum.
En çokta bundan korkuyorum galiba. Sana benzemekten korkuyorum.
Kendi yapamadığın şeyleri, gerçekleştiremediğin hayalleri bana dayatmandan sıkıldım. Üzerime bu kadar yük yükleme ne olur Anne.
Seni seviyorum biliyorsun ama, beni çok sıkıyorsun.
Su
Bugün aynı şeyleri babam için düşündüm bende, hatta arkadaşlarımla uzun uzun konuştuk. Onlarda böyle hissediyorlar. Kötülüğümüzü istemediklerini biliyorum, iyiliğimiz için böyleler ama bizi ne kadar yorduklarını bir anlasalar keşke...
YanıtlaSilAma bunu onlara kabul ettirmenin hiç bir yolu yokmuş gibi geliyor nedense :)
30 yasima geldim melodram, hala kabul ettiremedim bebegim. Bilmiyorum bu aralar gercekten cok bunaldim. Bazi sorunlar var evde. Alip basimi gidesim var cok uzaklara, fakat üniversite bitmeden bir yere kacamiyorum.
Silokudukça sanki seni yaşadım..
YanıtlaSilbenzer sorunlar aslında herkesin başında..türk aile yapısı buna müsait..
umarım aşarsın hepsini..
http://zoomlabakalim.blogspot.com/
Anlayisin icin tesekkür ederim Oguz. Bu arada adresini biliyorum :)
Sil